na jego stronie Bieżnik jest to część opony
Budowa opony
Budowa opony: 1. opasanie, 2. osnowa, 3. drut, 4. obręcz, 5. bieżnik, 6. opona, 7. stopka.
Elementy typowej opony samochodowej10:
Bieżnik
Bieżnik jest to część opony, która wchodzi w kontakt z nawierzchnią i odpowiada za jej przyczepność do nawierzchni. W zależności od przeznaczenia opony, bieżnik może mieć różny kształt (tzw. rzeźba bieżnika), głębokość i twardość.
Osnowa
Osnowa składa się z wielu warstw kordu, ułożonych pod różnymi kątami w zależności od rodzaju konstrukcji opony. Kord może być wykonany z poliamidu, poliestru, stali, wiskozy i włókna szklanego.
Opasanie
Jest to warstwa (lub częściej warstwy) kordu ułożona obwodowo, wykonana z możliwie jak najbardziej nierozciągliwego materiału. Jej zadaniem jest usztywnienie czoła opony i zapobiegnięcie jego deformacjom pod wpływem działających sił.
Stopka
Stopka (inaczej kołnierz) to część opony stykająca się z obręczą (inaczej zwaną też felgą). Biegnące obwodowo druty wzmacniające utrzymują oponę na feldze, natomiast odpowiednie ukształtowanie stopki zapewnia równe przyleganie opony do obręczy, a w oponach bezdętkowych także uszczelnienie. W niektórych konstrukcjach opon wzmocnienie to wykonuje się z kewlaru.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna
Śrubki potrzebne w samochodach
W sprzedaży dostępne są różne części samochodowe i narzędzia potrzebne podczas naprawy samochodu. Najwięcej osób kupuje śrubki samochodowe oraz niewielkie części samochodowe. Różne śrubki będą potrzebne podczas przeprowadzania drobnych napraw, podobnie jest z niewielkimi częściami samochodowymi. Dlatego każdy domowy majsterkowicz, który dobrze zna się na samochodach na pewno posiada na swoim wyposażeniu sporą ilość części samochodowych, które wykorzystuje podczas przeprowadzania drobnych napraw. Takie części zwykle są bardzo tanie, dlatego mogą być często kupowane i przechowywane w dowolnym miejscu. Najczęściej jednak umieszczane są one w garażach lub pomieszczeniach gospodarczych. W przeciwnym razie będą przeszkadzały innym domownikom.
Każde koło miało być napędzane
W roku 1472 Robert Valturio przedstawił opis maszyny wojennej do której napędu wykorzystywany był wiatr na tej samej zasadzie działania co w wiatrakach2. Również Leonardo da Vinci zajmował się pojazdami napędzanymi bez użycia siły koni3. Zaprojektował zamknięty woź bojowy, który napędzany był siłą mięśni ośmiu osób znajdujących się w środku3. Osoby te miały poruszać dźwignie znajdujące się we wnętrzu pojazdu i za pomocą przekładni korbowej napędzać koła jezdne. Każde koło miało być napędzane własnym mechanizmem, co można porównać do dzisiejszego mechanizmu różnicowego3. W kilku projektach przez siebie stworzonych uwzględnił też napęd grawitacyjny, sprężynowy, jak również za pomocą pary wodnej3. Prototyp tego pojazdu stworzony został w Memmingen w roku 1447, a drugi rok później koło Pirny w Saksoni3. Do czasów dzisiejszych zachował się rysunek wykonany w roku 1558 przez Bertholda Holzschuhera. Wcześniej, bo w roku 1459, pojawiły się jeszcze dwa projekty maszyn napędzanych bez pomocy zwierząt. Jeden z nich zaprojektowany był przez cesarza Niemiec Maksymiliana. Przedstawiał pojazd w kształcie olbrzymiego koła o średnicy 6 metrów, na których osiach zamontowane były siedzenia dla pasażerów. Koła połączone były obręczą, po której chodzący ludzie napędzały maszynę3. W tym samym roku powstał też drugi projekt nieznanego autora. Przedstawiał drewniany bogato zdobiony pojazd. Napędzany był przez idących z boku ludzi za pośrednictwem drągów i przekładni zębatych oraz osoby idące z tyłu, które oprócz tego że napędzali pojazd to dodatkowo sterowali tylnymi kolami3.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji