Stomatolog - definicja z Wiki:
W Polsce tytuł lekarza dentysty i ograniczone prawo wykonywania zawodu uzyskuje się po pięcioletnich jednolitych studiach magisterskich na kierunku lekarsko-dentystycznym w jednej z uczelni medycznych. Lekarze nie piszą jednak prac magisterskich ? pełne prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty uzyskuje się pozytywnym zdaniu Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (LDEP), od roku 2013 Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego oraz po odbyciu rocznego stażu podyplomowego.
Zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r., lekarz dentysta upoważniony jest do leczenia schorzeń zębów, jamy ustnej oraz obszaru twarzoczaszki i okolic przyległych
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stomatologia
Piaskowanie u dentysty
Piaskowanie ? zabieg higienizacyjny polegający na usunięciu przebarwień, osadu i drobin kamienia nazębnego (pozostałego po skalingu) z powierzchni zębów za pomocą strumienia wody pod ciśnieniem z dodatkiem drobin czyszczących (wodorowęglan sodu) i innych substancji (w tym pęcherzyków powietrza).
Piaskowanie jest zabiegiem higienizacyjnym i może być wykonywane zarówno przez higienistę dentystycznego, jak i stomatologa. Zabieg polega na systematycznym czyszczeniu wszystkich widocznych powierzchni każdego z zębów. Pacjent musi dość często wypluwać charakterystyczną, dość słoną zawiesinę; można też użyć odsysacza, co w dość dużym stopniu eliminuje ten problem. Zabieg jest praktycznie bezbolesny, chociaż pacjent może odczuwać pewien dyskomfort związany z długotrwałym otwarciem ust (do ok. 20 minut), słonym smakiem płynu i jego ciśnieniem, gdyż strumień kierowany jest jedynie na powierzchnię zębów, ale po odbiciu się od niej może trafić na dziąsło lub język.
W ostatnim czasie stosuje się piaskowanie do leczenia próchnicy. Strumień cząsteczek wraz ze sprężonym powietrzem usuwa chore tkanki zęba pozostawiając zdrowe nienaruszone. Metoda jest bezbolesna i może zastępować tradycyjne borowanie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Piaskowanie_(stomatologia)
Historia mostów kompozytowych
System mostów kompozytowych ? metoda stosowana w stomatologii, opracowana przez Cezarego Turostowskiego, przy współpracy z Katedrą Ortodoncji Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
Pierwsze mosty wykonane zostały w Katedrze Ortodoncji i Ortopedii Szczękowej Pomorskiej Akademii Medycznej w 1992 roku. Początkowo traktowane jako tymczasowe rozwiązanie, po siedmiu latach, w wyniku postępów badań nad mostami uzupełnienia te zaczęto traktować jako docelowe.
Mosty początkowo wykonywano u pacjentów leczonych ortodontyczne z wrodzonym brakiem siekaczy bocznych górnych (dwójek). W późniejszych latach zaczęto uzupełniać także inne zęby, zwłaszcza przedtrzonowce. W części przypadków wzbogacano most kompozytowy o licówkę lub wydmuszkę porcelanową co spowodowało zwiększenie atrakcyjności mostu. Z czasem metoda ta znalazła także pozytywne zastosowanie wśród osób starszych.
Różne metody wykonania mostów określono wspólną nazwą SMK systemu mostów kompozytowych1.
Zwieńczeniem badań była praca doktorska napisana w czerwcu 1999 roku przez Cezarego Turostowskiego pt. "Mosty kompozytowe konstrukcji własnej stosowane w odbudowie górnych bocznych siekaczy". Patronat nad pracą objęła Prof.dr hab. Irena Karłowska.
W roku 2003 zostały zorganizowane liczne cykliczne kursy2 dla zainteresowanych lekarzy, a także warsztaty w akademickich, ortodontycznych ośrodkach dydaktycznych w całej Polsce.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_most%C3%B3w_kompozytowych